தமிழா!... வளவா!... எம் தலைவா!

தமிழினத்திற்கு தலைவன் இல்லையடா, இனி தலைமகன் தான் உண்டு. நம் சகம் இனி அவன்தான். சந்தர்ப்பம் தகவமைக்க முடியாதவன் அவன். தமிழ்ப்பார் ஆளத் தகுந்தவன் அவனே!

உண்ணாவிரதம் ஒரு பூச்சாண்டி ஆயுதம். அது ஒரு ஊரை ஏமாற்றும் வேலை. வலிவாயுதம் என்று பித்தலாட்ட பிரச்சாரம் செய்துவந்தோரை நோக்கியே அதை எய்த போதுதான் அது ஒரு டம்மி வெடி என்று உலகம் அறிந்தது. பிறகு, திலீபனும் செத்துப் போனான். நம் ஆயுதம் அதுவல்ல.

நம் ஆயுதம் வேறொரு இடத்தில் இருக்கிறது. வேறொரு கையில் இருக்கிறது. அவ்வாயுதத்திற்கு அடிபணியாதவன் இந்தத் தமிழவனியில் எவனும் இல்லை. தவறான இடத்திலிருந்து அதை பறி. அதைக்கொண்டு நேரடியாக தமிழனை கைப்பற்று.

மக்களாட்சியின் எஜமானர்களாயிற்றே நாம். ஆணையிட்டோம். பணிந்து கேட்டோம். கெஞ்சிப்பார்த்தோம். காரியும் உமிழ்ந்தாயிற்று. இதிலெல்லாம் அரங்கேறாத அம்பலமா நம் உண்ணா நிலை அரங்கேற்றும். நீ செத்தால் அவனுக்கென்ன! இது நமக்கு வேண்டாத வேலை.

ஈழத்தை காக்க முடியாது...
ஏண்டா?...
அவன் வேறு நாடு...
சரி, சிங்களனுக்கு உதவாதே!...
அதுவும் முடியாது!...
அது ஏண்டா?
நாம் நிறுத்தினாலும் சீனாக்காரன் நிறுத்தமாட்டான்...
சரி நீயாவது நிறுத்து...
அதெல்லாம் முடியவே முடியாது...
இது ஏண்டா முடியாது?
அவன் சிங்களனை நெருங்கினால் இந்தியாவையும் நெருங்குவான்!...
அட பயந்தான்கொள்ளி கருமாந்திரமே!

தெற்காசிய வல்லரசு தன் கூட்டாளியை பிடிக்கும் தந்திரத்தை பார்த்தாயா? இவனா போரை நிறுத்தப் போகிறான். ஜனநாயகம் தோற்ற இடம் ஈழமாக மட்டும் இருக்கட்டும். அதை இங்கேயும் தோற்கடிக்காதே! ஜனநாயக மாயை மீது வெளிச்சத்தை தெளிக்காதே! அதை தெளிவித்தால் இங்கு பலருக்கு தோள் துண்டு இருக்காது. ஏற்கனவே வேட்டியின்றிதான் ஆசனம் அமர்கின்றனர். இன்னும், பலர் அம்மணமாக அமர்வது வேறு விஷயம்.

தமிழ்த்தாயின் தலைமகனே! எம் அண்ணனே! வேண்டாம் இந்த வேலை. உண்ணா விரதத்தை கைவிடு, எழுந்துவா! அடங்க மறு! அத்து மீறு! திமிறி எழு! திருப்பி அடி!