திமுக வின் எதிர்காலம்

இந்த வலைப்பூவில் லக்கி லுக், மதிபாலா மற்றும் புதுகை அப்துல்லா ஆகியோர் திமுக -வின் தோற்றம், வளர்ச்சி மற்றும் எதிர்காலம் பற்றி கட்டுரைகளை எழுதியுள்ளனர். அவை பெரும்பாலும் உயர்வு நவிற்சி (அல்லது நடுவு நிலைமை!?) கொண்டவைதாக இருந்தன என்பதாக பின்னூட்டங்கள் வந்தன. ஆனால் திமுக -வின் அசமந்தங்களையும், அச்சுபிச்சுகளையும் விமர்சிக்கும் பதிவை வெளியிடவேண்டும் என்ற விருப்பம் எனக்கு இருந்தது. பதிவர் உண்மைத்தமிழனிடம் இதுபற்றி ஒருவருடத்திற்கு முன்பே கேட்டிருந்தேன். அவர் நேரம் வாய்க்கும்போது தருவதாக கூறியிருக்கிறார். எனினும் இப்பதிவு அந்நோக்கில் சிறிது தூரம் செல்கிறது.

அறிஞர் அண்ணாவின் மறைவு எவ்வாறு தமிழகத்தின் அரசியலை மாற்றியது என்பது பலரால் வெவேறு தளங்களில் அலசப்பட்டுள்ளன. அவருக்குப்பின் கட்சி எவ்வாறு கைமாறி இறுதியில் தனியுடமையானது என்பதும் வேண்டியமட்டும் விமர்சிக்கப்பட்டுள்ளது; தொடர்ந்து விமர்சிக்கப்படுகிறது. எனினும் இவை எல்லாம் மாறப்போவதில்லை. இன்னும் எவ்வளவு மோசமாக அல்லது அசிங்கமாக திரியும் என்று வேண்டுமானால் எதிர்வு கூறலாம்.

ஒப்பீட்டளவில் அறுபது ஆண்டுகாலம் என்பது ஜனநாயகப் பரிணாமத்திற்கு மிகக்குறைவு. உலகின் ஆகப்பெரிய ஜனநாயகம் இன்னும் குழந்தைதான் என்றாலும் அது ஒரு சவலைக் குழந்தை என்பதை நாம் அறிந்துகொள்ளவேண்டும். இன்னும் நூறாண்டுகாலம் வளர்ந்தபின்னும் அது சவலையாகத் தான் இருக்கும். அடிப்படை நேர்மை இல்லாத கட்சிகள் நிறைந்த மக்களாட்சியில் ஒன்று மற்றதற்கு முன் உதாரணமாக அமைந்து, சுயநலத்தைப் பொறுத்த அளவில் எங்கும் ஒரே கூட்டுக்கும்மியாக உள்ளது. அதிலுள்ள ஓட்டைகள் அனைத்தும் அகலமானவை. ஓட்டரசியலுக்கு புதிதாக வரும் கட்சிகள் யாவும் உடனடியாக ஒருமுறை அதில் விழுந்து எழுந்தால் பிறகு கூச்சமின்றி, விமர்சனத்திற்கு கவலைப்படாமல் அப்படியே தொடர்கின்றன. பெரும்கட்சிகளிடம் அவை ஏகலைவன் போல் பாடம் கற்றுக்கொள்கின்றன. பித்தலாட்ட அரசியலை பாமக மற்றும் விடுதலை சிறுத்தைகள் போன்றவை திமுக -வின் அடியொற்றி செய்தாலும் குடும்ப அரசியலுக்கு காங்கிரஸ்தான் திமுகவின் முன்னோடி. காமராஜர் தொடங்கிவைத்த வாரிசு அரசியல் திமுக வை குட்டிச்சுவராக்கி உள்ளது.

இந்திராவை காமராஜர் அரசியலுக்கு அழைத்தார். பொறுக்கித்தனங்கள் தான் அரசியல் என்று கருதிய சஞ்சீவ் போலல்லாமல் ராஜீவும் சோனியாவும் காங்கிரசாரின் வற்புறுத்தலின் பேரில் அரசியலுக்கு வந்தார்களாம்!. ஆனால் திமுகவில் இருக்கும் வாரிசுகளை யார் வற்புறுத்தி அழைத்தார்கள்? இவர்களில் எவராவது தம் அரசியல் தத்துவம், திராவிடக் கொள்கையில் தமக்குள்ள பிடிப்பு, முக்கிய பிரச்சினைகளான இட ஒதுக்கீடு, ஈழம் மற்றும் மாநில சுயாட்சி போன்றவற்றில் தங்கள் நிலைப்பாடு பற்றி எங்காவது பேசியிருக்கிறார்களா? இவர்கள் கையில் திமுக எவ்வாறு இருக்கும் என்று யோசித்தால் அது கடந்த சில வருடங்களாக எவ்வாறு சுரனையற்றதாக இருக்கிறதோ அதுபோல் அப்படியே தொடரும் என்பது புரியும்.

மாநிலத்தில் திமுகவின் அடுத்த தலைமை ஸ்டாலின் கையில் என்பது முடிவாகிவிட்ட நிலையில் தனது அரசியல் நிலைப்பாடுகளை அவர் உடனடியாக விளக்கியாக வேண்டிய நிலையில் இருக்கிறார். ஏனெனில் அவரைப்பற்றி உடன்பிறப்புகளுக்கே முழுதாகத் தெரியுமா என்பது கேள்விக்குறியே! திராவிடம் குறித்து அவர் மேடையில் எங்காவது பேசினாரா என்பதுபற்றியும் தகவல் இல்லை. முதல்வரானால் மத்திய அரசிடம் இவர் எதை வலியுறுத்துவார்? அதிக நிதி வேண்டும் அல்லது குறிப்பிட்ட திட்டங்கள் தமிழகத்திற்கு வேண்டும் என வலியுறுத்தக்கூடும். நிதிக்கொள்கையிலோ, வெளியுறவுக் கொள்கையிலோ இவரது தலையீடு அல்லது வலியுறுத்தல் இருக்குமா என்றால் நிச்சயம் இருக்காது.

மாநில சுயாட்சியை பொறுத்தவரையில், ஒருமுறை மணி சங்கர் அய்யர் கூட்டிய உள்ளாட்சித் துறை அமைச்சர்கள் மாநாட்டில் கலந்துகொள்ள மறுத்து பரபரப்பை ஏற்படுத்தினார் ஸ்டாலின். மத்திய பஞ்சாயத்து ராஜ் அமைச்சகம் மாநில உள்ளாட்சிதுறையின் அதிகாரத்தில் தலையிடுகிறது என்று அப்போது கருணாநிதி குற்றம் சாட்டினார். அந்த குறிப்பிட்ட மத்திய அரசின் பிரச்சினைக்குரிய தீர்மானம் வாபஸ் பெறப்பட்டது. மேலும் ஆட்சி நிர்வாகத்தை பொறுத்தவரையில் சிறப்பாக செயல் படுபவர் என்றாலும் தமிழின அரசியலை கைவிட்டுவிட்டு ஒரு மொன்னை அரசியலைச் செய்ய ஒரு திமுக தேவையில்லை. திமுகவில் மிச்சமிருக்கும் சிறிது வீரியமும் இவரால் சிதையும் என உறுதியாக நம்பலாம்.

திமுகவை நாடாளுமன்றத்தில் பிரதிநிதித்துவப் படுத்தும் முக்கிய பொறுப்பில் மூன்று பேர் இருக்கிறார்கள். தயாநிதி மாறனைப் பற்றி நான் எதைக்கூறினாலும் அது புதிய செய்தியாக இருக்காது. பதிவர் குசும்பன் கூறியது போல் இவர் ஒரு 'பவுடர் பாண்டி' என்பதற்கு மேல் இவர் கொள்கை ரீதியாக எதையும் கிழிக்கப் போவதில்லை. அவரது தந்தையார் எழுதிய மாநில சுயாட்சி பற்றிய புத்தகங்களையாவது இவர் படித்திருப்பாரா என்பது சந்தேகமே! அதிக பட்சம் வட இந்தியாவில் மீடியா நண்பர்களை பிடித்துக்கொண்டு எதிர்காலத்தில் திமுகவிற்கு குடைச்சலைத்தரலாம். தவிர்த்து, திமுகவின் கொள்கைகளை மன்றங்களில் எடுத்தியம்பி கட்சிக்கு வலு சேர்ப்பார் என்று யாரும் நம்பவில்லை.

இடஒதுக்கீடு பற்றிய விவாதமொன்றில் பார்ப்பனிய குஞ்சுகளிடம் கனிமொழி சீரியதைப் பார்த்தவர்கள் நிச்சயம் இவரை நாடாளுமன்றத்திற்கு தகுதியான ஆள் என கணித்திருப்பார்கள். ஆனால் சில மாதங்களுக்குப் பிறகு தினகரன் பத்திரிகை எரிப்பு சம்பவத்தில் இவர் உரைத்த பொய்களும், ஈழம் பற்றிய கேள்விகளுக்கு உளரியவைகளும் இவர் தம் தேவைகளுக்கு நேர்மையை அடகு வைப்பார் என்பது தெளிவானது. பதவிகளுக்காக தம் இட ஒதுக்கீடு கொள்கையை கைவிட மாட்டார் என்பது நிச்சயமில்லை. அழகிரி பற்றி நாம் அறிந்ததெல்லாம் பணப்பட்டுவாடா அரசியலும் அடிதடியும்தான். ஈழத்துயருக்கு மத்தியில் ஆடம்பர விழாக்களில் பொழுதைக் கழித்தவர். இவர் என்ன திராவிடத்தை நிலைநாட்டப்போகிறார் என்று யாருக்கும் தெரியாது. ஒருவேளை கருணாநிதிக்கு தெரிந்திருக்கலாம். அவரது காலத்திற்குள் அதை தெளிவு படுத்துகிறாரா என்று பார்க்கலாம்!!

இவர்களையெல்லாம் விட நம் உடன்பிறப்புகள் தான் கிலியை ஏற்படுத்துகிறார்கள். தலைமையின் முடிவுகளில் இவர்களின் பங்கு என்று எதுவும் இல்லை என்றாலும் இவர்களின் எதிர்வினைகள் தலைமைக்கு சிறிது யோசனையைத் தரக்கூடும். ஆனால் இவர்கள் எப்போதும்போல அடிவருடிக்கொண்டே இருப்பின் திமுக இன்னும் மோசமான அரசியலை எவ்வித கூச்சமின்றி திமுக தொடரும் என்பது திண்ணம்.



இனி திமுகவிற்கு எவ்வித தனிச்சிறப்புகளும் இல்லை. ஏனைய கட்சிகளில் இதுவும் ஒன்று அவ்வளவே. மேலும், எதிர்காலம் கட்சித்தலைமை(களு)க்கு சிறப்பாக இருக்கக் கூடும். ஆனால் கட்சிக்கோ, உண்மைத் தொண்டர்களுக்கோ அல்லது திராவிட கொள்கையாளர்களுக்கோ எவ்வித நம்பிக்கையையும் அது தரப்போவதில்லை. கூடவே, பார்ப்பனிய எதிர்ப்பு, திராவிடம், தமிழ் என்றெல்லாம் பேசவோ அதை சொல்லி ஓட்டு கேட்கவோ எவ்வித அருகதையும் அதற்கு இல்லை.