என் தாக்க அறுக்க வந்த ஆன் சைட் பார்ட்டி

நம் பட்டமளிப்பு விழா நிகழ்வுகள் ஒவ்வொருவர் மனதிலும் பசுமையாய் என்றும் நிற்கும் என்பது நாம் அறிவோம். விழாவில் நாம் எடுத்துக்கொள்ளும் புகைப்படங்கள் தான் மீண்டும் ஒருநாள் பார்க்கும்போது நம் பெருமித நினைவுகளைத் தூண்டும் கிளர்ச்சிப் பொருட்கள். ஆனால் என் வாழ்வின் மூன்றாவதும் இறுதியுமான 2008 பட்டமளிப்பு விழா புகைப்படங்களை எவரிடமும் காட்டி பெருமை கொள்ள முடியாத படிக்கு என் நிலைமையாகும் என நான் கனவிலும் நினைத்திருக்கவில்லை. காரணம் விதி விண்ணேறி வந்தது. தொலைபேசியில் அதன் வரவை உறுதி செய்யும்போது அபாக்கியவான், நான் அறிந்திருக்கவில்லை.

"ஹலோ..."

"ஹலோ அண்ணே, நாந்தாண்ணே ரகு, மெட்ராஸ் -லருந்து பேசறேன்!"

"எந்த ரகு?.."

"என்னண்ணே! மறந்துட்டிங்களா? கெமிஸ்ட்ரி பய்யன் ரகு -ண்ணே!"

"அடேய் நீய்யா! சொல்லு, எப்டி இருக்க +2 பாஸ் பண்ணிட்டியா? "

"ண்ணே, டிகிரியே முடிச்சிட்டு ஒரு வருஷமா ஐ.டி -ல வேல பாக்றண்ணே!"

"என்னடா கத உடற, ஒன்ற வருஷத்துல எவண்டா டிகிரி தரான் இந்தியாவுல?"

"எங்கப்பாகிட்ட வேணா போன குடுக்கிறேன் நீங்களே கேளுங்க!"

"சரி, என்னுமோ போ!............. அப்பறம் என்ன திடீர்ன்னு போன்?"

"யு.எஸ் வரண்ணே ஆன் சைட்டுக்கு 3 மாசம், நியூ யார்க் தான் வரேன்."

"ஓஹோ! வா வா, அப்படியே மறக்காம உன்ன ஆன் சைட்டுக்கு ரெக்கமண்ட் பண்ணான் பாத்தியா, அவன் பர்சனல் மெயில் ஐ.டி. ய வாங்கிட்டு வா!"

"சரிண்ணே!, ... அப்பறம் உங்கக்கூடதான் தங்கப்போறேன்."

"என்கூடயா? போடா வெண்ணை, ... உங்க கம்பனி அரேஞ் பண்ணுவாங்க, ... அங்க போ!"

"வேணாண்ணே, எங்கப்பா கண்டிப்பா உங்கக்கூடத்தான் தங்கச் சொல்றாரு!"

"என்னது கண்டிப்பாவா? ...நான் இன்னும் அவர் கிளாஸ் -ல படிச்சிட்டு இருக்கேன் -ன்னு நெனைச்சிட்டு இருக்காரா? ஆர்டர்லாம் போடறாரு!"

"..ண்ணே ப்ளீஸ் ண்ணே! இல்லன்னா அனுப்பமாட்டாருண்ணே!"

"சரி வந்துத்தொல!...ஆமா, எப்பவும் உங்கம்மா முந்தாணிய புடிச்சிட்டே திரியுவியே, இங்க அந்த வசதியெல்லாம் கெடயாது என்ன பண்ணபோற?"

"என்னானே! இப்பவும் அப்படியேவா இருப்பேன்?, நீங்க போய் பன்னண்டு வருஷம் ஆனமாதிரி சீன் போடுறிங்க"

"அது சரி..எங்கம்மா என் கிராசுவேசன் டே -க்கு வராங்க, ரெண்டுபேரும் ஒன்னா டிக்கட் புக் பண்ணுங்க, என்ன சரியா!"

"சரிண்ணே!"

"சரி போன வை."

எதிர் பார்த்த படியே, ஏர்போர்ட்டில் என் அம்மாவின் முந்தானையை பிடித்துக்கொண்டு நின்றிருந்தவனை அள்ளிப்போட்டுக்கொண்டு வீட்டுக்கு வந்தபோதுதான் தெரிந்தது ஏழரையும் கூடவே வந்துள்ளது என்று. முதல் நாளே என் உடனிருந்தவனுடன் சண்டை போட்டான். அவன் இவனைவிட பொடியன், இனி மூன்று மாதத்திற்கு இந்தப்பக்கமே வரமாட்டேன் என்று சொல்லி ஓடிப்போன அவன் நேற்று முன்தினம் தான் வந்தான்.

நான் ஆவலுடன் எதிர்பார்த்திருந்த கிராஜுவேசன் டே வந்தது. முந்தய நாள் இரவு அனைத்தும் தயார் நிலையில் வைத்துவிட்டு, என் அம்மாவுக்கு இன்ஸ்ட்ரக்ஷன் கொடுத்துக்கொண்டிருந்தேன். அப்போதுதான் அந்த அசம்பாவிதம் நிகழ்ந்தது!

"டேய், நாளைக்கு பங்க்ஷனுக்கு இவன் வரலையா?"

"அவன் எதுக்கு மா, அவன் ஆபிஸ் போக வேணாமா!"

"இல்லண்ணே, நான் பர்மிஷன் சொல்லிடறேன்" என்று இதற்காகவே காத்திருந்தவன் போல் சொன்னான். நான் முறைத்ததும் ஜகா வாங்கியவன் என் அம்மாவைப்பார்த்தான்.

"அவனும் வரட்டும் விடுறா, போட்டா எடுக்கவாவது ஆள் வேண்டாமா?" -தான் செய்வது இன்னது என்று தெரியாமல் அவனுக்கு ரிக்கமன்ட் செய்தாள் என் அம்மா. அதன் பிறகு அப்பீல் ஏதும் இல்லாமல் போகவே நானும் ஆண்டவன் மேல பாரத்த போட்டுட்டு தூங்கச்சென்றுவிட்டேன்.

ரகு காலையிலேயே எழுந்து ரெடி ஆகி, அங்கும் இங்கும் ஓடியபடி போட்டோ எடுத்து பிராக்டிஸ் செய்து கொண்டிருந்தான். நான் பல் தேய்ப்பது, என் அம்மா கொட்டாவி விடுவது என முக்கியமான தருணங்களை பதிவு செய்து கொண்டிருந்தான்.

"டேய் ஒரு ஓரமா உட்காருடா, நானே டென்ஷன்ல இருக்கேன், நீ வேற இம்சைய குடுக்கிற" என்று சலித்துக்கொண்டே உடை அணிந்து தயாரானேன்.

முட்டி போட்டு அயர்ன் செய்து கொண்டிருந்தவனிடம் வந்து "அண்ணே ஒரு போஸ் கொடுங்க" என்றான்.

"போட்டோ எடுக்க வேறு ஆள் ரெடி பண்ணியாச்சு, நீ கொஞ்சம் உணர்ச்சி வசப்படாம சாப்ட்டுட்டு கெளம்பு" என்று சற்றே கடுமையாக சொல்லி அனுப்பி வைத்தேன்.

என் அம்மாவிடம் போய் என்ன சொன்னான் என்று தெரியவில்லை, அவள் அங்கிருந்த படியே கத்தினாள், "அவன்தான் நான் போட்டோ எடுக்கறேன்றான் இல்ல, வேற ஆளு எதுக்குடா?"

வெற்றி பெருமிதத்தோடு என்னிடம் வந்தவன் என் அனுமதியின்றியே இப்போது போட்டோ எடுத்தான், நான் முறைப்பதையும் பொருட்படுத்தாமல். கீழே இருப்பதுதான் அந்த போட்டோ. கடு கடுப்பில் எனது முகம் மேக்கப் போடாத நயன்தாரா மாதிரி இருந்ததால், பிறகு போட்டோவை சற்றே புராசஸ் செய்துவிட்டேன்.

நான் வேறு வரிசையில் உள்ளே நுழைய வேண்டியிருந்ததால், அவர்களுக்கு என்ட்ரி பாஸ் பெற்று உள்ளே அனுப்பி விட்டு என்னிருக்கைக்கு சென்று சேரும் வரை ஒரு டசன் முறையாவது எனக்கு கால் செய்து இன்ஸ்ட்ரக்ஷன் கொடுத்திருப்பான்.

"அண்ணே, உள்ள போய் உட்காந்ததும் ஒரு மிஸ்டு கால் கொடுத்துட்டு ஒரு வாட்டி எழுந்து நில்லுங்க, அப்பத்தான் போக்கஸ் பண்ண வசதியா இருக்கும்"
சரிடா!

அண்ணே, பட்டம் வாங்கினதும் தொப்பிய கழட்டி ஒரு வாட்டி ஆட்டினிங்கன்னா, சிக்னலா புரிஞ்சிகிட்டு ஷூம் பண்ண வசதியா இருக்கும்"
சர்ர்ர்ர்ர்ரிடா!

எந்த பிகர் கூடயாவது சேர்ந்தாமாதிரி போட்டோ வேணுன்னா ஒரு சிக்னல் கொடுங்கண்ணே, அம்மாவுக்கு தெரியாம எடுத்திடறேன்.
டேய்ய்ய்...கம்ம்ம்முன்னு போன வைடா"

அடுத்த முறை போன் வந்தது. தமிழில் இருப்பதிலேயே ஒரு மோசமான வார்த்தையை சொல்லி நான் கத்தவும் பக்கத்திலிருந்த வெள்ளைக்காரன் வேறுஇடம் போய் அமர்ந்து கொண்டான்.

அதன் பிறகு அவன் என்ன செய்து கொண்டிருந்தான் என்ற கவலையை விடுத்து பட்டமளிப்பு உரையில் கவனம் செலுத்தத்தொடங்கிவிட்டேன்.

ஒரு படமாவது எப்படியும் நன்றாக எடுத்திருப்பான் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு ஏனோ கடைசிவரை இருந்தது. அவன் எடுத்த மொத்தம் 182 படங்களில் ஒரு பத்து படங்களில் என்னை அடையாளம் காண முடியும். ஆனால் என்னைத் தவிர வேறு யாராலும் அடையாளம் காணமுடியாது. அவன் எடுத்தப்படங்களில் "ஹைலைட்" -டான சில படங்களை இங்கு தருகிறேன். என்னைக்கண்டுபிடியுங்கள் பார்க்கலாம்.

என்னைக்கண்டு பிடித்தால் $1000 பரிசு

பிகரோட சேர்த்து போட்டோ எடுக்கிறானாம்!
பட்டம் வாங்குறது நான்தான், முக்கியமானத உட்டுட்டான்

படியில் இறங்குவது கிறிஸ்துமஸ் தாத்தா அல்ல, நான்தான்.

இந்தப்படத்தை "Fine Arts" மாணவர் ஒருவர் விலைக்கு கேட்டிருக்கிறார்.

தான் எடுத்த படங்களை எல்லாம் விலாவரியாக அன்று இரவு என் அம்மாவிடம் விவரித்துக்கொண்டிருந்தான். பொறுமையாக எல்லா போட்டோக்களையும் பார்த்துக்கொண்டிருந்தவள் கடைசி போட்டோ வரும்போதே தொண்டையை செருமத் தொடங்கினாள். காரி துப்பிவிடுவாளோ என்று ஒருகணம் பயந்தே விட்டேன். எழுந்து போய் "சிங்க்" -ல் துப்பி விட்டு எதுவும் பேசாமல் படுக்கைக்குச் சென்றுவிட்டாள்.